لعنت به پیغام های بی جواب

استرس تمامِ وجودم را فرا ميگرفت ..

نكند از دستش بدهم ؟

نكند من بمانم و كوهى از خاطره ؟

نكند منى كه بعدِ عمرى دل باختم ، 

بشكند دلم .. !

نكند تمامِ دو نفره هايمان را

با ديگرى تكرار كند ؟

تماس هايم بى پاسخ ميماند

و منفورترين صدای دنيا

در گوشم تكرار ميشد ؛

« مشتركِ مورد نظر پاسخگو نميباشد »

برايش مينوشتم ؛

آدميزاد است ديگر جانم

بحث ميكند

فرقى نميكند مقصر كيست

همين كه بحث ميكنيم يعنى ،

قلبمان هنوز براى هم ميتپد ..

يعنى مهم است برايمان كه شبيه يكديگر شويم !

ارسال كردم و خواند

ولی جوابي نداد !

باز نوشتم ؛

- جانم ؟

باز هم خواند و جواب نداد !

- عزيز دل .. ؟

سكوت بود و سكوت !

و هيچ چيز

لعنتى تر از

بى پاسخ گذاشتنِ پيام

نيست ..

قديم ترها خودمان را قانع ميكرديم

كه شايد پيغامم نرسيده باشد

و هى ارسال ميكرديم و ارسال ..

حالا اما اين تكنولوژىِ لعنتى

همان اندك دلخوشى را هم از ما گرفت

و با وقاحتِ تمام به ما ميفهماند كه ؛

خواند و پاسخ نداد...

كه خواند و تحقير كردنِ تو را ترجيح داد...

لعنت به تكنولوژى...

لعنت به پيغامهاى بى جواب...