کسی برای من تو نمی شود...

بيا باور كنيم كه هنوز آب از سر اين رابطه نگذشته.

هنوز من براي تو شعر مي گويم و تو دلتنگي ات را به روي كسي نمي آوري.

باور كنيم كه آدميزاد با هر رها كردني، ذره اي از خودش را ذوب مي كند.

با هر رها كردني يك عالمه تنهايي مي آيد و جاهاي خالي را پر مي كند.

تنهايي از آن حس هاي وفادار است، اگر آمد، مي ماند.

از جنس عشق است.

از جنس توست.

نمي رود.

باور كنيم كه با هر رفتني، تكه اي از جان هم مي رود.

من باور كرده ام،

تو هم باور كن كه كسي براي من، " تو " نمي شود.